Vanochtend in de vroege uurtjes stond er een bootwerker op ons dak. Althans, zo klonk het. Flink gestommel, geplof, rammelende dakpannen, niets werd ons bespaard. Intussen weten we dat er dan een dikke vogel op ons dak is geland. Een ekster. Of een duif.
Het was de laatste in dit geval, en net iets te wakker. Opgewekt begon hij een hees liedje te zingen. Geen roekoe-roekoe, maar iets van acht nootjes in totaal, ritmisch en ook nog met intonatie. Hoe dat ongeveer klonk, heb ik aan de hand van het volgende zinnetje onthouden:
Echt waar? Hahahahaha. Leuk!
Echt waar? Hahahahaha. Leuk!
Na de zoveelste ‘hahahahaha’ was het niet meer zo leuk, want je krijgt toch een beetje érg vroeg concert opgedrongen. Gelukkig vond ook de duif het na een tijdje welletjes. En na wat onzeker gestommel voor de take-off keerde de rust weer.
Hij moet tenslotte ook niet denken dat hij de taak van de haan zomaar kan overnemen.
kleinborkel 