Ja, het moest er een keer van komen. Een geactualiseerd berichtje over Alf de rat. Zo vonden we hem de volgende ochtend: bewegingsloos met z´n snuitje door een gat in het gaas, de eerder gladde vacht nu vochtig en rommelig. Hij was gaan hemelen.
Buurman keek er niet van op. Stress, zei hij. Ze kunnen heel weinig hebben. Geen regen en geen kou. En afgelopen nacht heeft het geregend en was het koud.
Toch een beetje ontdaan hebben we hem begraven. Kunnen ratten zó weinig hebben? Een dag later zat er weer een rat in diezelfde val. Nee hè, een Alf de Tweede. Dorpsberaad aan de keukentafel. Wat te doen? Doodmaken? Dan wel snel en in één keer. Hoe? En wie? We kwamen tot een besluit.
Alf de Tweede ging met kooi en al de auto in en vijf kilometer verderop hebben we ‘m in een mooi weiland vrijgelaten. Opgelucht reden we naar huis. Buurman die het hoorde, schudde z’n hoofd. Toen vroeg hij, pretlichtjes in z’n ogen: jullie hebben toch wel een doek over de kooi gedaan, zodat ie de weg terug niet kan vinden?
kleinborkel 
Haha wat een zachte kippeneitjes toch ook, jullie twee. Lief hoor. Hier in de bewoonde wereld gaat er harder aan toe. Huisgenoot A. gaat, in alle staten wegens slaapgebrek, met harde hand de duivennesten (we hebben een hele community aan de gevel hangen) in de klimhortensia te lijf. Ik mompel nog: ‘er zitten toch nog geen eitjes in?’, terwijl ik me lafhartig uit de voeten maak met een boodschappentas in mijn hand. Op zondag.
PS doe de groeten aan Smart Alfie Two als hij straks weer opduikt.
LikeLike
Hahaha. Ik zie een gezamenlijk belang. Als we de Alfen nu naar júllie toebrengen? Een lekker duivenboutje – boutsjie – zullen ze vast niet versmaden. Ze kunnen tenslotte tegen muren opklimmen. We zijn er met een klein half uurtje, goed? Over het pontje. 😉
LikeLike
wat een avonturen allemaal daar in drenthe.
LikeLike
I know. Het is bij de beesten af!
LikeLike